Blog

Symbooldrama opende een nieuwe wereld

Mijn eerste kennismaking met symbooldrama was in 1987 in een file richting Utrecht. Margret d’Arcais liet mij kennismaken met het dagdroomthema Boom. Uiteraard reed zij op dat moment niet zelf. Deze droom maakte mij in vijf minuten duidelijk waar en hoe ik, 36 jaar oud, in het leven stond. Ik was zo onder de indruk dat ik een jaar later aan de cursus Symbooldrama begon bij Margret, Truus en Gerard Lange. In die periode volgde ik ook een leertherapie voor de opleiding cliëntgerichte psychotherapie en ik ontdekte dat oefenen met dagdromen tijdens de opleiding “symbooldrama” meer impact had dan deze leertherapie.
In mijn psychotherapiepraktijk voor jeugdigen en volwassen ben ik vanaf die tijd symbooldrama altijd blijven gebruiken, vaak in combinatie met andere methodieken. Ik vind het een methode die mij als behandelaar heel betrokken en nieuwsgierig houdt. De kracht van de verbeelding verrast me nog steeds in iedere sessie. Symbooldrama maakt me ervan bewust hoe schraal onze taal eigenlijk is om uit te drukken wat er in je omgaat. Ook helpt symbooldrama om jezelf beter te begrijpen en hoe je een probleem beleeft. Bij rouw, ondefinieerbaar verdriet of angst, daar waar woorden te kortschieten, kan één beeld ineens grip geven op je emotie.
Eigenlijk zou iedere psycholoog symbooldrama in zijn gereedschapskist moeten hebben. Het is een onmisbaar alternatief in een wereld waar aan cognitie en redeneren veel te veel gewicht wordt toegekend. Symbooldrama verleidt cliënten die vooral cognitief georiënteerd zijn om naar hun verbeelding over te stappen. Daarom is het nodig dat er meer over symbooldrama wordt geschreven en er meer onderzoek wordt gedaan.
Omdat ik zoveel plezier aan en nut van symbooldrama heb ervaren in mijn werk zet ik me graag in voor onze vereniging. Ik gun het al mijn collega’s om deze wereld te ontdekken.