Door Ellen Lommers.
Als ik wat voorstel of beloof dan is het ook de bedoeling dat ik het oppak; in de laatste ALV van gisteravond zaten we met elkaar achter het beeldscherm in Corona-tijd. Een mooie presentatie van Corinne Verheule heeft veel mensen kennelijk enthousiast gemaakt om in te loggen, in ieder geval zichtbaar met naam. Voor mijzelf geldt zeker dat na een werkdag nog zo’n avondvullende activiteit aangaan veel makkelijker aandoet zonder reistijd. Hoewel ik de informele contacten die soms zo inspirerend kunnen zijn, echt enorm mis.
Openheid tussen verenigingen, methodieken en denkers. Hoe zouden we dat voor de Symbooldrama kunnen bewerkstelligen en dit ook tot verdieping kunnen brengen? Eerder had ik een regioavond van de VPeP, de Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie Verenging, met het thema “EFT meets SFT”. Inhoudelijk veel over te schrijven, maar het zette mijn symbolisering op ‘aan’: “Leuner meets Rogers/Greenberg/Hayes/Damasio/Panksepp/Young…..”. In achterliggende jaren hebben we genoten van soortgelijke inbreng zoals ” Leuner meets Truus Bakker” en “Leuner meets Margret d’Arcais”. De grondleggers van de Nederlandse tak van de Symbooldrama .
Ik dacht: hoe open en toegankelijk zijn we eigenlijk als docentengroep? Inmiddels is de groep enthousiaste harde werkers enorm uitgebreid en zijn er stevige werkgroepen geformeerd en plannen geschreven. Het doel voor de vereniging is het bevorderen van Katathym Imaginatieve Psychotherapie/Begeleiding (Symbooldrama) door middel van het opleiden van professionals. Onze website maakt steeds meer zichtbaar waar dat allemaal over kan gaan.
Om een inkijkje te geven wil ik een eerste aanzet geven tot deze ‘K.I.P.B. docentenkrabbels’, waarbij we als docenten zichtbaarder kunnen worden en misschien, wie weet, ook wel aanzetten tot actieve betrokkenheid bij het doorgeven van deze mooie methodiek met het werken met dagdromen. Even voorstellen: Piet van Roest, Bettina Klein, Han van Rijt, Arina Bakker en ik verzorgen de huidige activiteiten. Margret d’Arcais, is nog steeds meedenkend betrokken na alle jaren van uitvoerend bezig te zijn geweest.
Zo hebben Han en ik maandag 16-11 dag 2 verzorgd van de Supervisie Basiscursus. Helaas beeldbellend, gezien Corona, maar wederom met een enthousiaste en talentvolle groep mensen. Dit is de groep cursisten die in 2019 startte met de Basiscursus bij de RINO groep in Utrecht. Eerder deden Truus Bakker en Margret d’Arcais dat een aantal keer, daarna volgden de economische crises en DBC veranderingen en hielden we vol om het in eigen beheer te doen in Bodegraven. Nu dus de stap naar Utrecht opnieuw…….
Bettina en ik zouden de cursus samen gaan doen en we hadden daar erg veel zin in, maar op het laatste moment was de groepsgrootte totaal 9 personen. Bij 10 had het gekund!! Bettina en ik dobbelden wat met allerlei argumenten en ik mocht van start met deze leuke groep vrouwen. Zij hebben in 8 dagen met elkaar de motieven van het basisniveau ontdekt, doorvoeld en doorleefd. Lach en traan wisselden elkaar af en samen verwonderden we ons over hoe snel de veiligheid kan worden gevoeld als je zo bezig bent met je zelfervaring, de theorie en dit dagdromen met elkaar. Prachtige processen zijn omgezet in tekenen en contact. Ik vind het altijd een soort bescheiden eer om daar dan bij te mogen zijn. Thuis is er altijd het bedenken van het dagprogramma, het meenemen van de input van de collega’s, het regelen van de materialen en de verbatims van feedback voorzien. Op de dag zelf is er het contact versterken/faciliteren, de notulen en de gelezen theorie verhelderen aan de hand van de persoonlijke dagdroomervaringen als cliënt en therapeut met ook oog voor het tekenen en nabespreken. Iedereen neemt zijn eigen werksetting mee in de verhalen van de cliënten; wat kan ik met de methode Symbooldrama?
Een speurtocht… en iedereen op zoek naar de paddenstoel met eigen aanwijzingen… nog 2 dagen supervisie geven in het nieuwe jaar en dan door naar het Midden Niveau……..Dat wordt de volgende groep mooie K.I.P.B. therapeuten in het werkveld!
Wordt vervolgd………