Even voorstellen…
Ik ben Els van der Ploeg werk als klinisch psycholoog en psychotherapeut bij de poli trauma en hechting van Yulius, met kinderen en jongeren tussen de 4 en 21 jaar. Ik geef onder andere speltherapie en ben ook docent bij de Rino, onder andere bij de opleiding voor speltherapie. Verder geef ik supervisie in mijn eigen praktijk ‘SpeEls’.
1. Hoe ben je met Symbooldrama in aanraking gekomen?
Tijdens mijn werkervaringsplek na mijn studie psychologie mocht ik met een collega meekijken. Zij liet mij een indrukwekkend werk zien van een jongen die een verborgen stad had gemaakt als een van zijn symbooldrama beelden. Zij vertelde over zijn proces en hield mij daarna ook op de hoogte van de verdere ontwikkelingen. Dat was het begin van mijn interesse. Het duurde nog een jaar of 10 voordat ik de opleiding ging doen bij Truus en Margaret. Ik was op zoek naar meer en andere ingangen bij de doelgroep waar ik toen mee werkte.
2. Bij welke problematiek zet jij vooral Symbooldrama in?
De boom doe ik meestal in een diagnostisch traject. Verder zet ik het vooral in bij kinderen en jongeren met trauma en hechtingsproblematiek die moeite hebben zich op een andere manier te uiten of bij hun gevoel te komen. Het beeld serieus nemen en stilstaan bij de beleving is vaak al voldoende. Dit maakt ook dat praten en spelen over hun thematiek veel makkelijker verloopt. Ook het contact met mij als therapeut lijkt sneller en makkelijker te gaan.
3. Wat is een dagdroomervaring die je nog steeds bijblijft?
Over een ervaring met een cliënt die bijzonder blijft, heb ik eerder een stukje geschreven (lees hier het artikel op de website van Symbooldrama). Mijn eigen ervaring is net als bij Marike de koets. Het was in de periode van jonge kinderen hebben, druk met werk en sociale contacten toen we in de opleiding de koets deden. Ik voelde mijzelf heerlijk op die bok met de paarden die er in volle vaart vandoor gingen onder mijn leiding op weg naar de Horizon! Ik heb genoten van die droom en krijg er nu terwijl ik dit schrijf weer een goed gevoel bij!
4. Zou je collega’s aanraden zich hierin te scholen, en waarom wel/niet?
Natuurlijk! Het heeft mijn cliënten en mijzelf veel gebracht! Het mooie vind ik dat je zelf in de opleiding ook je eigen proces doorloopt dat helpend en leerzaam is.
5. Wat is je hartenwens met betrekking tot Symbooldrama?
Het zou fijn zijn als symbooldrama beter onderzocht kan worden en er meer mensen deze behandeling kunnen geven! Hopelijk kunnen we aan gaan sluiten bij de ontwikkelingen wat betreft imaginatie en het positieve effect daarvan, die nu ook in andere therapierichtingen meer gewaardeerd gaan worden!