Even voorstellen…
Ik ben Ester de Bruijn. Dit jaar 25 jaar in dienst als gedragsdeskundige (Orthopedagoog) bij Cordaan in Amsterdam. Daar werk ik met mensen met een verstandelijke beperking (en bijkomende problematieken). Daarnaast heb ik een eigen praktijk voor supervisie, coaching, symbooldrama en training. Ik train met name over emotionele ontwikkeling en de inschaling daarvan met Schaal Emotionele Ontwikkeling, de SEO, van Anton Došen. Dat ontwikkelings-dynamisch model van de Emotionele Ontwikkeling vormt al vele jaren mijn gereedschapskist, het is een fase-model vergelijkbaar met de bouwstenen van gehechtheid. Door Symbooldrama heb ik een behandelmethodiek leren toepassen, die daar naadloos bij aansluit. Dat heeft mijn professionele hart een boost gegeven. Het leren van dit nieuwe ambacht is voor mij op vele vlakken een enorme verrijking geweest.
In oktober heb ik de Topcursus afgerond en ik merkte, al schrijvende aan deze 5 vragen, dat dit een mooie manier was om terug te blikken daarop. In 3 jaar tijd heb ik de hele opleiding (bij Arina en Piet) afgerond, ben meteen volle bak cliënten gaan behandelen met Symbooldrama en ik heb zelf ook een intensief traject van supervisie en vooral leertherapie gedaan bij Mieke Gresnigt. Het was een hele transformatie!
1. Hoe ben je met Symbooldrama in aanraking gekomen?
Als ik terugdenk hieraan was het een tip van oud-collega Wilma Mathurin, die in de GZ-opleiding een module had gedaan, die haar aan mij deed denken. Ik vermoed dat het om Imaginatie en rescripting ging en dus ging ik rondkijken op de RINO Groep website. Ik scrolde van het één in het ander en zo heb ik mij ingeschreven voor een introductiedag over Symbooldrama. Dat was een indrukwekkende ervaring; online want in de Covid jaren, met Arina en Han (volgens mij) en ik zat thuis in mijn fauteuil mee te doen. Wat me daarvan is bijgebleven is dat we een dagdroom “een jong dier” deden. Dat riep bij mij allerlei beelden en vooral voelen op, aan een nest jonge witte, donzige konijntjes dat wij ooit hadden in mijn tienerjaren. En de persoon die met Han de dagdroom deed zag haar overleden hond en werd enorm geraakt. En al doende snapte ik de oefening, tegelijkertijd je eigen dagdroomproces en tekening maken en ook mee luisteren met de dagdroom die zij samen online deden. Containment van jezelf en de ander.
2. Bij welke problematiek zet jij vooral Symbooldrama in?
Vooral bij gehechtheids- en pre-verbaal trauma, maar ook bij rouw. De wat meer indirecte manier om trauma te behandelen is wat mij betreft heel helpend bij cliënten met een matige of lichte verstandelijke beperking. En ook voor cliënten, die echt niet meer therapie “met die lichtjes” willen (EMDR) is het heel fijn dat ik een alternatief kan aanbieden. Soms zet ik ook Symbooldrama in supervisie trajecten in die ik geef, al is het maar 1 of 2 dagdromen, want dat kan heel helpend zijn. Bij 1 cliënt kwam er letterlijk “een rode draad” in beeld, hoe mooi als het over ontwikkelingsprocessen gaat! En heel snel daarna “hakte zij een knoop door” nam ontslag en wisselde van baan.
3. Wat is een dagdroomervaring die je nog steeds bijblijft?
Van mijn eigen proces is dat de dagdroom “Weide” geweest tijdens de opleiding. Uit mijn reflectie verslag: “De weide die ik zag was een akker met een hoog gewas, tot op neus/ ooghoogte voor mij. En de stelen bogen om, naar de buitenkanten. Er ontstond een pad in het midden, waardoor het licht kwam. Dat deed mij denken aan het Bijbelverhaal waarin de zee uiteen wijkt, zodat het joodse volk door de zee kan lopen.”
Toen ik later in leertherapie en supervisie bij Mieke nog eens samen naar deze tekening en dagdroom keek vroeg zij “En waar ging dat volk heen?”. “Naar het beloofde land!” zei ik. Vermoedelijk had ik op die dag, waarschijnlijk nadat de bouwstenen van gehechtheid van Truus Bakker aan de orde kwamen, het idee en gevoel: “Bij deze club wil ik horen”. En dat is ook zo gebleven!
4. Zou je collega’s aanraden zich hierin te scholen, en waarom wel/niet?
Ja zeker! Ik heb recent een workshop aan behandelaren van Cordaan mogen geven. Dan is één van mijn agenda-punten wel de opleiding en de hoop dat ik iemand kan enthousiasmeren. Want het is natuurlijk nog fijner om binnen een organisatie een Symbooldrama team (of duo) te zijn, i.p.v. de uitzondering in EMDR en CGT land.
5. Wat is je hartenwens met betrekking tot Symbooldrama?
Mijn hartewens is dat wij met zijn allen, want wij zijn verenigd, de mooie werkzaamheid van de Symbooldrama psychotherapie kunnen uitdragen aan anderen. Ik zie zoveel mensen die rond lopen met een “nog niet verteerde” psychische last en dat we door daar mee te dagdromen, te voelen, te tekenen en te mijmeren en te mentaliseren over de betekenis zoveel kunnen verbeteren! Dat is al enige tijd mijn verlangen. Ik gun elke mens die worstelt een toefje, of soms flinke portie therapie, want je mag ook met gemak door het leven gaan. Soms met een periode van wat extra ondersteuning en meekijken in je leven door een therapeut.
De volgende keer…
Ik zou de volgende keer graag Mildred Smid het woord geven. Mijn collega Imp vertelde al jaren dat haar goede vriendin Mildred ook de Symbooldrama opleiding deed en eindelijk, in het Topjaar, mochten wij elkaar ontmoeten en samen optrekken! Ik ben vooral benieuwd hoe Mildred Symbooldrama inzet bij jonge kinderen en wat haar ervaringen dan zijn.