“Ik vind symbooldrama een mooie techniek om mee te werken. Het is fijn om in je therapeutenkoffer te hebben zodat je niet altijd alleen maar cognitief en middels gesprek te werk moet gaan. Wij maken ook Brainmaps vanuit de NMT methode van Bruce Perry. Hieruit komt regelmatig naar voren dat bepaalde kinderen nog niet toe zijn aan een cognitieve behandeling. Symbooldrama (mede) inzetten is dan een fijne manier om deze kinderen een stapje verder te kunnen helpen, meer rust en verwerking te bieden en dan te bekijken wat er vervolgens verder nog nodig is.“
Even voorstellen…
Ik ben Karen Schinkel-Best, Gz-psycholoog. Met veel plezier werk ik al ruim 13 jaar bij miSenso psychologen en orthopedagogen. Daar houd ik me bezig met diagnosticeren en behandelen van kinderen, jongeren en hun ouders met verschillende problematieken. Ik behandel onder meer trauma, hechting, ontwikkelingsstoornissen, gedragsproblemen, depressie, angsten, maar ook leerproblemen als dyslexie en dyscalculie. Ik heb verschillende behandeltechnieken in mijn therapeutenkoffer zitten en vind het mooi om in de behandeling te bekijken welke techniek bij iemand past of een combinatie van verschillende technieken in te zetten.
Hoe ben je met symbooldrama in aanraking gekomen?
Voordat ik ruim 13 jaar geleden bij miSenso psychologen en orthopedagogen kwam werken had ik nog nooit van symbooldrama gehoord. Praktijkhoudster en collega Trudy in het Veld vertelde er met veel enthousiasme over. Ook de tekeningen en beelden die ik zag en verhalen die ik hoorde, maakten dat ik zelf steeds meer de kracht van symbooldrama begon in te zien. Na een dag bij Truus Bakker in haar praktijk aan huis, waarbij ik zelf het dagdromen heb ervaren, besloot ik om in 2015 met de opleiding te starten.
Bij welke problematiek zet jij vooral symbooldrama in?
Ik vind symbooldrama een mooie techniek om mee te werken. Het is fijn om in je therapeutenkoffer te hebben zodat je niet altijd alleen maar cognitief en middels gesprek te werk moet gaan. Wij maken ook Brainmaps vanuit de NMT methode van Bruce Perry. Hieruit komt regelmatig naar voren dat bepaalde kinderen nog niet toe zijn aan een cognitieve behandeling. Symbooldrama (mede) inzetten is dan een fijne manier om deze kinderen een stapje verder te kunnen helpen, meer rust en verwerking te bieden en dan te bekijken wat er vervolgens verder nog nodig is.
Ik zet symbooldrama vaak in bij de diagnostiek. Maar ook bij de behandeling van verschillende soorten problematieken: bij kinderen die last hebben van angsten en depressies, bij trauma en hechtingsproblemen, of als ze moeite hebben met (emotie of zelf) regulatie. Ook voor het meer ontdekken van zichzelf, het ontwikkelen van hun eigen identiteit/basisveiligheid, vind ik het fijn om symbooldrama in te zetten. Je ziet dat mensen die minder somber en angstig worden, meer en andere kleuren gaan gebruiken in de tekeningen. Vaak groeien ze in hun zelfvertrouwen en merk je dat zij zichzelf meer gaan snappen of emoties op een rustige manier voorbij laten komen. Daarnaast is het een mooie techniek voor kinderen die het moeilijk vinden om verbaal bezig te zijn of te vertellen waar ze last van hebben.
Wat is de dagdroomervaring die je nog steeds bijblijft?
Tja, lastig kiezen, maar dat is denk ik het proces van de casus die ik eerder tijdens het symbooldramacongres ook heb beschreven. Een meisje van 11 jaar met hechtingsproblemen en veel trauma’s. Daarin zag je zoveel gebeuren en het meisje op zoveel vlakken groeien. In het proces zag ik dat ze met behulp van de symbolen steeds meer ingrijpende gebeurtenissen een plekje ging geven. Ook begon ze zichzelf steeds meer te vinden en te ontwikkelen, dat vooral duidelijk te zien was in haar Boom droom waar je van leegheid (alleen de buitenlijnen van een boom, geen kleur), steeds meer beweging en invulling en toekomstperspectief zag. Daarnaast groeide ze in zelfvertrouwen en deed ze nu dingen alleen, die ze eerder niet durfde. Ze groeide in haar zelfstandigheid en was veel rustiger, had minder woedeaanvallen.
Zou je collega’s aanraden om zich hierin te scholen en waarom wel/niet?
Ja zeker, zoals ik eerder al schreef is symbooldrama een mooie techniek om te beheersen, zeker een aanvulling op andere – meer cognitieve – technieken. Tijdens de opleiding zat ik in een leuke groep, dat maakte de opleiding extra leuk. Wel had ik wat moeite met de Duitse literatuur.
Verder heb ik gemerkt dat het voor mijn eigen ontwikkeling positief is geweest om de symbooldrama opleiding te doen. Ik heb er van geleerd om zelf meer stil te staan bij beelden, maar ook dingen niet altijd helemaal te hoeven snappen, ze er gewoon te laten zijn. Daarnaast heb ik veel geleerd over de natuurthema’s en merk ik ook steeds meer dat cliënten hier rust in vinden. Ik ben zelf helemaal niet zo creatief in het tekenen of maken van dingen. In het begin dacht ik daarom dat symbooldrama niet zo bij mij zou passen. Deze twijfel merk ik ook bij cliënten op. De één kan heel mooie dingen tekenen en de ander maakt een schetsje of durft niet zo goed te tekenen. Ondanks dat, merk ik toch dat het effect van Symbooldrama hierdoor niet beïnvloed of beperkt wordt en het proces doorgaat.
Wat is je hartenwens met betrekking tot de symbooldrama?
Ik zou wensen dat symbooldrama een breder draagvlak gaat krijgen. Eén van de dingen die ik denk dat hiervoor nodig is, is dat Symbooldrama erkenning krijgt als therapie en dat meer mensen inzien dat het helpend is om dit (ook samen met andere technieken) in te zetten. Het zou fijn zijn als er nog meer collega therapeuten en bijvoorbeeld beroepsverenigingen gaan inzien hoe positief het is om met deze techniek te werken. Daarnaast zou het kunnen helpen als instanties die het geld verdelen, zoals verzekeraars en gemeenten, de positieve bijdrage van symbooldrama gaan inzien. Tot slot lijkt het me goed als meer collega’s de opleiding gaan doen en er op meer verschillende werkplekken symbooldrama kan worden ingezet.
Om deze reden geef ik graag Lisanne Saly het woord. Toen Lisanne bij miSenso kwam werken en in aanraking kwam met symbooldrama heeft ze dit meteen enthousiast opgepakt. Helaas werkt zij niet meer bij miSenso, maar het leuke vind ik wel dat ze ook op haar huidige werkplek het werken met symbooldrama doorzet en zo meehelpt met het verspreiden van de bekendheid. Ik hoop dat meer mensen dit zo doen en dat we zo een steeds ruimere kring krijgen van mensen die symbooldrama kennen en in willen zetten. Daarnaast ondersteunt Lisanne met het maken van de nieuwsbrief, dus tijd voor ons allemaal om haar op symbooldramaniveau wat beter te gaan leren kennen!