ArtikelenBlogUit de praktijkVerenigingsnieuws

Vijf vragen aan… Marike van der Kramer

Even voorstellen…

Ik ben Marike van der Kramer, ik ben al 21 jaar speltherapeut met een eigen praktijk aan huis. Daarnaast heb ik gewerkt als therapeut op SBO scholen  en sinds 1,5 jaar ben ik werkzaam bij de school ‘de Vriendschap’ voor nieuwkomers uit de Oekraïne, die in Vlaardingen verblijven.

Sinds 2019 geef ik les in China , aan leerkrachten, ouders en psychologen over het belang van spel en hoe je verbinding maakt met jezelf en de ander.

In 2009 – 2011 heb ik de opleiding symbooldrama gedaan (basis- en middenniveau) bij Truus Bakker en Margret d’Arcais.

1. Hoe ben je met Symbooldrama in aanraking gekomen?

Ik volgde een studiedag bij het Rino, waar Truus een groepsdroom deed met ons.
Het thema was ‘de hut’. Het was daar prachtig, met licht door de latten waar de hut van gemaakt was; de hut had echter geen deur. Iedereen kon zomaar binnenlopen. Dat was wel een thema wat in mijn persoonlijke supervisie aandacht kreeg. Ik was er diep doorgeraakt en dacht: ”Hier wil ik meer van weten”. Ook Els van der Ploeg heeft mij ook op het spoor van Symbooldrama gezet. Ik heb er nooit spijt van gehad.

Symbooldrama is een waardevolle tool in mijn dagelijks werk.

2. Bij welke problematiek zet jij vooral Symbooldrama in?

Ik gebruik altijd het beeld ‘de boom’ in de diagnostische fase. Het is zo ontroerend en verrassend welke boom er zichtbaar wordt. Wat kinderen nog niet kunnen verwoorden, wordt wel zichtbaar in het beeld. Het wordt voelbaar en ik begrijp het kind beter.

Er komen kinderen in mijn praktijk die bijvoorbeeld praten echt heel vervelend vinden. Er is al zoveel tegen hen gezegd. Dan is de verbeelding met symbooldrama een prachtige interventie.

Zo had ik een meisje van 11 als client die meerdere dagdromen heeft gedaan. Haar somberheid is nu verdwenen. Ze staat sterker en positiever in het leven. (Tekeningen waren in het begin in grijstinten en nu in kleur)

Daarnaast doe ik in China de dagdroom “de boom” Het doel daarbij is om de reis van hoofd naar hart te maken. Dit is voor hen heel nieuw en ook moeilijk. Maar met de dagdroom maken ze inderdaad die reis. Er komen dan bomen en gevoelens los. Veel bomen met weinig groeiruimte, bomen die zware druk uitoefenen, en verlangens van ruimte en rust.

Elk jaar is dit weer een prachtige belevenis voor hen en voor mij.

3. Wat is een dagdroomervaring die je nog steeds bijblijft?

Dat was ´de koets’. Ik had nogal weerstand bij deze imaginatie en zag geen beeld komen.

Dankzij de geduldige houding van Heleen Grootscholten, die mijn therapeut was, ging het toch echt gebeuren. Het beeld van de koets kwam bij mij op. De onveiligheid die ik voelde in de droom, werd langzamerhand een veilige situatie en voelde ik mij bevrijd.

4. Zou je collega’s aanraden zich hierin te scholen, en waarom wel/niet?

Absoluut!! Ik heb dat al kunnen doen!

Die reis van hoofd naar hart te mogen maken, de wijsheid allereerst in jezelf te vinden, en het ontdekken van jouw eigen hulpbronnen, maakt Symbooldrama een bijzondere opleiding.

Om daarnaast deze manier van ontdekken aan te kunnen bieden aan jouw cliënten is zo waardevol.

Weg uit die cognitie, maar naar het voelen.

5. Wat is je hartenwens met betrekking tot Symbooldrama?

Dat het veel meer bekendheid krijgt in de opleidingen zoals Psychologie, Orthopedagogiek, Vaktherapie.

*Ik zou de volgende keer graag Els van der Ploeg het woord geven.

“Ha Els, werk jij ook nog steeds met Symbooldrama? Ik hoor het graag! “

De volgende keer…

Ik zou de volgende keer graag Els van der Ploeg het woord geven. Ik ben benieuwd of zij ook nog steeds met Symbooldrama werkt en lees graag haar ervaringen!